Πάει να γίνει συνήθεια...

Για χαρα ξανα,

μόλις μια μέρα πέρασε, τελικά άσχημα πράγματα μπορεί να σου
συμβαίνουν αν κάθεσαι σπίτι και έχεις Internet. Για π.χ. μπορεί να
κάθεσαι και να γράφεις στο blog σου.. Μου φαίνεται περίεργο πάντως
που τον τελευταίο καιρό έχω γράψει τα πράγματα που δεν έχω γράψει
σε ένα ολόκληρο εξάμηνο. Χαλάω μου φαίνεται.

Ακούω redfm. Τελικά αποδικνύεται και γαμώ τους σταθμούς. Μπράβο.
Είχα κολήσει για μερικά χρόνια με best αλλά τελικά το μεγάλο βήμα
έχει γίνει εδώ και κανα μήνα.. Και δεν με χάλασε αφού εκεί έμαθα για
ΤΗΝ ΣΥΝΑΛΙΑ. Τελικά οφείλω να το παραδεχτώ. Ακούω πολλά είδη
μουσικής ως επί το πλείστο ξένης. Έχω παρατηρήσει όμως ότι από όλα
τα είδη αυτό στο οποίο γυρνάω ξανα είναι το ροκ. Ροκ και παλι ροκ.
Άκουγα σήμερα εν ώρα εργασίας την κομματάρα από Jethro Tull
"too old to rockiand roll to young to die" και πραγματικά ένιωσα πολύ
τυχερός που τους άκουγα. Ευτυχώς, γιατί αν πω τι έκανα εκείνη την
ώρα σίγουρα θα ξενέρωνε ο καθένας.. debuging σε κάτι actions του
struts. Όσοι δεν τα ξέρουν ας το ψάξουν στο google...

Προσπαθώ να τελειώσω εδώ και κανα μήνα ένα βιβλιαράκι του
Michael Moorcock. To Skraeling Tree. Όσοι δεν έχουν διαβάσει ποτέ
MM θα πρέπει να τους παροτρύνω να τον ξεκινήσουν. Οι ιστορίες
του είναι βασικά φανταστικές και αφορούν το λεγόμενο
"Αιώνιο Υπερμάχο" τον Elric ή κάποια μετενσάρκωση του σε κάποια
άλλη διάσταση. Τα πρώτα του βιβλία ήταν πιο φανταστικά
αλλά τα τελευταία χρόνια έχει την τάση να τις ανακατεύει με ιστορικά
γεγονότα και να αμπελοφιλοσοφεί ατελειώτα. Πολυ καλός.

Το θέμα είναι ότι πρέπει να το τελειώσω κάποια στιγμή γιατί με περιμένει
ένα μάλλον τρομερό βιβλίο του Sagan. "Στοιχειωμένος Κόσμος" λέγεται
και περιμένω να το διαβάσω πως κ πως. Thanx Mike για το δώρο. Πάντα
έλεγα ότι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε κάποιον είναι
ένα βιβλίο και χαίρομαι όταν κάνω δώρο βιβλίο ή παίρνω σαν δώρα
βιβλιά. Για ένα παράξενο λόγο πάντως πολύ λίγα από τα δώρα που
έχω πάρει ever είναι βιβλία... Προβληματίζομαι...

Μιας και μιλάω για books πάντως πρέπει καποια στιγμή να πάω να
πάρω και το τελευταίο Dark Tower. Δεν ξέρω πόσοι από εδώ γουστάρετε
Stephen King. Προσωπικά τον βρίσκω πολύ fair τύπο. Αυτό που θέλεις
στο δίνει χωρίς πολλά πολλά. Στο Dark Tower (που αποτελεί και 7λογία
νομίζω) αλλάζει εντελώς γραμμή και φτιάχνει κάτι πιο φανταστικό
που πλησιάζει περισσότερο προς Clive Barker. Πραγματικά το καλύτερο
από όσα έχω διαβάσει μαζί με το Insomnia, που στηρίζεται θεματικά στην ιδέα
που αναλύεται στο DT. Πραγματικά πολύ καλή ιστορία με πολύ ψωμί
που ο King όφειλε να την αναλύσει και να την διηγηθεί στο κοινό του.

Αυτά, ώρα να διαβάσουμε και τίποτα. Γράψε γράψε θα πάθω τίποτα...